သြီးခင္းလမ္းကသြီးစက္တိ

ေဆာင္းလရာသီ ညဥ္႔ကိုလြန္ခ
အာရံုမိုးထက္ အလင္းေရာက္ေလ့
နီေရာင္မေရာက္ တိုးမေပါက္ပဲ
အရိုးကြဲအက္ .. သြီးခဲမတတ္..
မညွာမတာ လီရိုင္းေၾကာင့္....။

ဖရကၡိဳင္ျပည္.. အနာဂါတ္ေလ့...
ေဆာင္းလျပာသို.. မုိးေသာက္ခ်ိန္သို႔..
ႏွင္းတ၀ီ၀ီ... မွဳန္ဗ်ာလ္မိွဳင္းလို႔..
ရိွကိုမွန္းဆ ၾကည့္ပါေကေလ့..
လက္တစ္ကမ္းထက္ မျမင္ရ...။

မိုးလ၀ါေခါင္.. ေမွာင္ဗ်ာလ္မဲလို႔...
အာကာတစ္ခြင္.. ငိုသံပီးလို႔..
မိုးၾကိဳးသံေလ့... တဒိန္းဒိန္းႏွင့္...
မိုးထဲရီထဲ... ခ်မ္းခိုက္တုန္သည္...
မညွာမတာ မိုးမင္းေၾကာင့္...။

ႏြံေတာထဲက တိုးထြက္မရ
က်ဳပ္တလူးလူး ျပည္နာဂါတ္ေလ့
ကယ္သူကင္းမဲ့.. ဆယ္သူေလ့၀ီး
ရင္ႏွစ္သားေလ့.. ေရွာင္ခြာျပီးလို႔
ဆက္လို႔နစ္ျမဲ က်န္ရစ္၏...။

သို႔ပါေသာ္ေလ့ ျပည္ရကၡိဳင္သား..
ေမာင္ဘြားရို႔မွာ.. ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား..
တစ္ခုတည္းတြက္.. ေဂါင္းထဲထည့္လ်ွက္...
မင္းေလ့ရြီးေလ်ွာက္ ေဘးကင္းလမ္းကို...
ငါေလ့ေလ်ွာက္ဖို႔ ... ပန္းခင္းလမ္းဆို...
ငတ္ျပတ္တစ္ခါ... ၀မ္း၀ရံုႏွင့္...
လမိုက္ညဥ့္တိ.. အံၾကိတ္ျဖတ္ယင္း...
စူးေတာထဲက... ဒုကၡ၀ဲႏွင့္...
က်ီဆန္ေတာက... သြီးခင္းလမ္းကို...
ဇာသူ၀င္လို႔.. ႏြဲပါ့မည္...။



မွတ္ခ်က္။ ေတာ္လွန္ရီးလုပ္စားနီေရလူတိကို မဆိုလို.. ျပည္ခ်စ္စိတ္နန္႔ ကိုယ့္အသက္ကိုလွဴပနာ ..ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔နီကတ္ေတ... ျမင့္ျမတ္ဇာနည္တိကိုဆိုလိုပါေရ...။

Written by: DO_OR_DIE